کارتون فن

ویکی نقد – وقتی که برای به دست آوردن خرج زندگی در مورد تلویزیون و برنامه‌های تلویزیونی بنویسید، تعداد زیادی از دوستانتان از شما برای پیدا کردن یک سریال جدید کمک می‌خواهند. این تابستان در حال پیشنهاد کردن سریال جذاب «چیزهای عجیب» از شبکه نتفلیکس بودم. اما برای کسانی که به دنبال کمی چیز‌های بیشتر و عمیق‌تر هستند، «بوجک هورسمن» را پیشنهاد می‌کردم. در نود درصد مواقع طرف مقابل می‌گفت که به کارتون‌ها علاقه‌ای ندارد.

این مقاومت را قبلا هم تجربه کرده بودم. زمانی که هیچ‌کس حاضر نمی‌شد به سریال «همسر خوب» شانس بدهد. در مورد آن سریال فوق‌العاده، عامل عدم علاقه اولیه بینندگان، نام آن بود (خوشبختانه آلیسیا فلوریک و شبکه سی‌بی‌اس توانستند به چیزی که لایقش هستند برسند). این داستان برای بوجک هورسمن هم صادق است. چیزی که باور دارم آن را از تبدیل شدن به یک سریال جریان اصلی دور می‌کند، انیمیشن بودنش است. اما باور کنید که بوجک تنها یک کارتون برای بزرگسالان نیست. بوجک یکی از هوشمندانه‌ترین و فکرشده‌ترین سریال‌های در حال پخش از تلویزیون است.

خالق این سریال، رافائل باب وکسبرگ است. بوجک هورسمن داستان اسب سخن‌گوی خودشیفته‌ای (با صدای ویل آرنت) را تعریف می‌کند که در دهه نود میلادی ستاره یک سریال آبکی محبوب با نام «هورسین اروند» بوده و اکنون بازیگر ناتوانی است که هنوز هم با موفقیت‌های گذشته‌اش روزگار می‌گذراند. دنیای بوجک با حیوانات و انسان‌ها پر شده است. گربه‌ای که قبلا نامزدش بوده و اکنون مدیر برنامه‌هایش است و پرنسس کرولین نام دارد (با بازی ایمی سداریس)؛ یک لابرادور دوست-دشمن به نام آقای پینات‌باتر (با بازی پل اف. تامکینز)؛ یک پسر که روزی به خانه بوجک آمده و هیچ‌گاه آن را ترک نمی‌کند با نام تاد (آرون پاول)؛ و البته زندگی‌نامه نویس او و گاهی معشوقش دایان نگوین (آلیسون بری).

بنا بر این توضیحات، شاید فکر کنید که بیشتر طنز موجود در بوجک هورسمن بر اساس چرند بودن و چرت‌و‌پرت است. در حالی که سازندگان سریال به کلمات دوپهلو علاقه بسیاری دارند (برای مثال ناشر کتاب بوجک، یک پنگوئن است)، جوک‌های هوشمندانه سریال با سرعتی سرسام‌آور و به شکل شلاقی به سمت بیننده پرت می‌شوند. مانند دیگر سریال‌های لطیفه‌محور، مثل 30راک و پرورش شکست‌خورده، بیشتر قسمت‌های سریال به تکرار کردن و تماشا کردن چندباره نیاز دارند تا بتوانید شوخی‌های تک جمله‌ای و ارجاعات نهفته در سریال را درک کنید. این جوک‌ها و لطیفه‌ها بیشتر حاصل تلاش‌ها و هوش سرشار لیسا هاناوالت، تهیه‌کننده سریال است.

خلوص و غنای سریال به شکل چشم‌گیری تاثیرگذار است. نه تنها نقش‌های اصلی سریال، کمال بازیگری را نشان می‌دهند، ( مثلا چه کسی بهتر از آرنت و صدای خش‌دارش می‌تواند عصبانیت‌های مغرورانه بوجک را صداگذاری کند؟ ) بلکه هجوم ستاره‌ها به عنوان شخصیت‌های مهمان هم فوق‌العاده است. تعدادی از شخصیت‌های محبوب کمدی و بازیگران تحسین شده مثل اولیویا وایلد، لیسا کودرو، استفن کولبرت، انجلیکا هیوستون، جی‌کی سیمونز و کریستن شال در کنار دیگر بازیگران معروف از این دسته هستند. حتی پاتریک کارنی، که به عنوان درامر گروه معروف بلک کیز فعالیت می‌کند، آهنگ گوش‌نواز تم اصلی سریال را ساخته است.

نگاهی که سریال به فرهنگ عامه موجود در هالیوو (اسم‌ها در دنیای بوجک متفاوتند) دارد، طعنه‌آمیز و بیدارکننده (و گاهی کثیف) است. در هر فصل بوجک با موضوعی که اخیرا در واقعیت و اجتماع رخ داده است و به سرتیتر اخبار تبدیل شده است برمی‌خورید و نگاه سازندگان سریال را به این موضوعات می‌بینید. از رسوایی‌های جنسی در اوبر تا سقط جنین، بوجک موضوعات مختلفی را مسخره می‌کند و در عین حال برای شما خوراک مغز فراهم می‌کند تا بعد‌ها در تنهاییتان به این موضوعات فکر کنید. اگرچه این موضوعات، غالبا مناسب فرهنگ آمریکایی است، اما با وجود اینترنت و دهکده جهانی، شما می‌توانید موضوعاتی را پیدا کنید که خودتان هم درگیرشان هستید و بوده‌اید. 

موضوعاتی که در بوجک به آن‌ها حمله می‌شود، تنها محدود به صنعت تلویزیون نیستند. برخلاف دیگر سریال‌های انیمیشن بزرگسالانه، بوجک هورسمن تلاش می‌کند که نگاهی روشن‌فکرانه به موضوعات داشته باشد. در یک قسمت هجمه عظیم مردم را به دایان می‌بینیم. زیرا به یک شخصیت تلویزیونی بسیار محبوب به خاطر سال‌ها سوءاستفاده از انسان‌ها تاخته است. درست مثل بیل کازبی. در یک قسمت دیگر با ستاره موسیقی پاپ که یک دلفین است آشنا می‌شویم که موزیک‌ویدیویی جنجال بر‌انگیز درباره سقط جنین منتشر کرده است. (شاید یکی از بی‌نزاکت‌ترین قسمت‌های یک سریال طنز تلویزیونی از نظر ی که من تا کنون دیده‌ام و البته پرجرات‌ترین آن‌ها). حتی در سریال یک شخصیت بی‌جنس‌گرا وجود دارد که شاید در تلویزیون، بی‌نظیر باشد.

موضوعاتی که در بوجک به آن‌ها حمله می‌شود، تنها محدود به صنعت تلویزیون نیستند. برخلاف دیگر سریال‌های انیمیشن بزرگسالانه، بوجک هورسمن تلاش می‌کند که نگاهی روشن‌فکرانه به موضوعات داشته باشد. در یک قسمت هجمه عظیم مردم را به دایان می‌بینیم. زیرا به یک شخصیت تلویزیونی بسیار محبوب به خاطر سال‌ها سوءاستفاده از انسان‌ها تاخته است. درست مثل بیل کازبی. در یک قسمت دیگر با ستاره موسیقی پاپ که یک دلفین است آشنا می‌شویم که موزیک‌ویدیویی جنجال بر‌انگیز درباره سقط جنین منتشر کرده است. (شاید یکی از بی‌نزاکت‌ترین قسمت‌های یک سریال طنز تلویزیونی از نظر ی که من تا کنون دیده‌ام و البته پرجرات‌ترین آن‌ها). حتی در سریال یک شخصیت بی‌جنس‌گرا وجود دارد که شاید در تلویزیون، بی‌نظیر باشد.

یا چون شخصیت‌های سریال ترکیبی از حیوانات هستند، شما بروز خوی حیوانی آن‌ها را در صحنه‌هایی که مدت زمان کوتاهی دارند می‌بینید. مثلا یک آنادا که لباس بسیار شیکی پوشیده است را می‌بینید که یک کیک کامل را در پس زمینه روایت اصلی داستان بوجک به صورت کامل می‌بلعد. یا غورباقه‌ای که پشه را در هوا می‌زند.

در سریال جوک‌های ویژه‌ای هم طراحی شده‌اند که در صورت دقت فراوان می‌توانید آن‌ها را پیدا کنید. از نام و نشان‌های واقعی تا نام کتاب‌ها و خیابان‌ها و جملاتی که تماما طعنه‌آمیز هستند تا اتفاقاتی که ریشه در واقعیت دارند.

در حالی که بوجک یک کمدی قدرتمند است، اما بزرگترین نکته قوت آن، تصویر دقیقی است که از زندگی با افسردگی به بیننده نشان می‌دهد. در یکی از فصل‌های سریال، پس از سال‌ها زندگی غریبانه با شهرت، بوجک در نهایت به نظر می‌آید که راهش را به سمت رستگاری پیدا کرده است و نقشی که می‌تواند برای او اسکار را به ارمغان بیاورد پیدا کرده است. اما در حالی که او احترام و شهرتی که همیشه به دنبالش بود را به دست می‌آورد، همچنان حس آزاردهنده‌ای از تنها بودن و نیتی در بوجک وجود دارد که نمی‌تواند از آن فرار کند. آیا تا به حال آن حس سبک‌سری و در عین حال مالیخولیایی را درست پس از رسیدن به چیزی که مدت‌های مدیدی می‌خواستید تجربه کرده‌اید؟

خالق بوجک، رافائل باب وکسبرگ، از قصد سریالی را ساخته است که نه تنها خوداندیشی را در بیننده بیدار می‌کند، بلکه دست او را می‌گیرد و در سفری پرسرعت او را به تاریک‌ترین بخش‌های قلب و ذهنش می‌برد؛ در حالی که ما به شکل ناراحت‌کننده‌ای دست و پا می‌زنیم که تعادلمان را در این فضای ناشناخته پیدا کنیم! می‌دانم که قبلا گفته‌ام که همه باید بوجک هورسمن را تماشا کنند. اما این سریال برای کسانی که دل رنجوری دارند اصلا مناسب نیست. صحنه‌های تکرارشونده از افسردگی، جدال با ناامنی‌های ذهنی و البته شرایط انسان باعث می‌شوند که شما به صورت همزمان هم از خنده روده‌بر بشوید و هم به دلیل ناراحتی از هم بپاشید.

 ماورای منطق، شما مدام خودتان را در حال هم‌دردی با بوجک، این اسب سخن‌گوی کثافت، می‌یابید. حتی اگر به کارتون‌ها علاقه نداشته باشید.

هممون می دونیم کار های دیزنی حرف نداره و انتقاد کردن از آثارش سخته. یکی از آثار فوق العاده و پرطرفدار دیزنی انیمیشن gravity falls یا همون آبشار جاذبه است. انیمیشنی کلی وقت ذهنتون را درگیر می کنه. وقتی هم دیدم تو ویرگول هیچ مطلبی ازش نیست تصمیم گرفتم اینو بنویسم.

در نگاه اول انیمیشن ابشار جاذبه یک انیمیشن ساده به نظر می رسه. در حدی که من وقتی به برادرم هم پیشنهاد دادم که ببینتش گفت: به ریک و مورتی که نمی رسه. من هم بهش گفتم می دونستی سازنده هاشون با هم دوستن و کف کرد(: برای همینه که هر دوتاش انقدر مرموزه. در حدی دوستی جاستین رویلند (سازنده ریک و مورتی) و الکس هیرش (سازنده آبشار جاذبه) با هم ارتباط خوبی دارند که حتی صحنه های از این دو انیمیشن به هم مرتبط هستند.(در مقاله های دیگری به اتفاقات مرمور و راز های این دو انیمیشن می پردازم)

انیمیشن آبشار جاذبه پر از رازه که تا مدت ها بعد از دیدن این سریال انیمیشنی دنبال راز هایش می روید و به آن فکر می کنید.(من تقریبا 4 ماهه که دیدمش ولی هنوز دنبال رازهاشم!) حتی شکل کارتونی این انیمیشن بیننده رو گول می زند. چون شکلش بچگونه است و محتواش انیشتینی(:)

همه از الکس هیرش درخواست دارن فصل سه رو بسازه. من خودم میخوام تو توییتر ازش خواهش کنم و جوابش رو تو ویرگول و اسمارتین بزارم . 

انیمیشن حتی از نظر کاراکتر هم فوق العادس. هم شخصیت های مثبت هم منفی. دیالوگ ها فوق العاده هستند.(من خودم به شخصه عاشق فورد و استن هستم(دو برادر دوقلوی انیمیشن))

هر چقدرم که فکر می کنم نمی تونم ازش اشکالی بگیرم و همینجا تمومش می کنم و در چند مقاله ی دیگه بازم ازش می نویسم. (در ضمن من هنوز ریک و مورتی را ندیدم چون محتوای بزرگسال داره. به بچه های همسن خودمم توصیه می کنم فعلا آبشار جاذبه رو ببینن. چون ریک و مورتی که تا سالگی شما از تو اینترنت از بین نمیره(: همیشه هست)

امیدوارم خوشتون اومده باشه و لبتون همیشه خندون باشه(:

مرسی که خوندی رفیق موفق باشی 

منبع : ویرگول ، سید متین فقهی

از شواهد این طور پیداست که سالی در کارخانه هیولاها کشته شده و به پوشش توالت تبدیل گشته است. شخصیت راندال در کارخانه هیولاها این حرف ها را بر زبان آورد: “من شنیده ام که انسان ها پوست هیولاها را در می آورند و با آن پوشش دستشویی درست می کنند.” ما چنین صحنه ای را در فیلم کوتاه «رکس پارتی جور کن» دیده ایم.

مرسی که خوندی رفیق ، موفق باشی مشتی 

منبع : روزیاتو

_{مقدمه :} 

_{پاتریک : باب اسفنجی امروز چه روزیه ؟} 

_{باب اسفنجی : امروز} 

_{پاتریک : وای امروز روز مورد علاقه منه} 

^{اختاپوس : چه بد که باب اسفنجی نیست تا از نبودن خودش لذت ببره} 

^{باب اسفنجی : پاتریک وقتی من نیستم معمولا چیکار میکنی ؟} 

پاتریک : صبر میکنم تا تو برگردی 

پاتریک : من سالهاست که بیدارم ، میخورم و میخوابم وقتشه یکم استراحت کنم 

باب اسفنجی  : پاتریک من زشتم به هیچ دردی نمیخورم 

پاتریک : چرا به درد میخوری باعث میشی بغیه نسبت به خودشون حس بهتری داشته باشن . 

 پاتریک : شما فک کردین من با ۱۰۰ دلار وسیله دوستم رو بهتون میدم ؟ من حتی با ۱۰ یا ۵ دلارم اینکارو نمیکنم 

 باب اسفنجی : وقتی من نیستم معمولا چیکار میکنی ؟ 

پاتریک : صبر میکنم تا تو برگردی 

باب اسفنجی : من حس بهتری دارم ولی نمیدونم برا چی ناراحت بودم 

 پاتریک : باب دوباره اومدم یخچالتو قرض بگیرم 

باب : مگه مال خودت چشه ؟ 

پات : چیزی نیست فقط خالیه

 آقای خرچنگ : همیشه حرفی که میزنی مهم نیست 

گاهی حرفی که نمیزنی مهمه 

 پاتریک : یه هواپیما از جنس طلا میخریم

باب اسفنجی : از جنس طلا نمیتونه پرواز کنه 

پاتریک : ما دیگه پولداریم قوانین فیزیک رومون اثر نداره ! 

 باب :  ما میتونیم از دوستامون کمک بگیریم 

اختاپوس :  من دوستی ندارم فقط مظنون دارم 

باب : مگه نمیدونی دوست همون مظنونیه که هنوز تبرعه نشده !

 دکتر : خب اختاپوش مشکلت چیه ؟ 

اختاپوس  : همه چی از به دنیا اومدنم شروع شد

 پاتریک خطاب به باب اسفنجی: کی میخوای یاد بگیری داداش؟ بعضی از موقع‌ها «نه» همون «آره» خودمونه…

 باب اسفنجی: پاتریک صدام رو می‌شنوی؟

پاتریک: نه اینجا خیلی تاریکه

 پاتریک : زندگی مثل کره بادوم زمینی میمونه ، تا میای بازش کنی تموم شده

حقایقی جالب درباره کارتون تام و جری | مجله سرگرمی وینوک

تام و جری نیازی به مقدمه ندارد. سریالی احساسی و پرشور است و شخصیت‌های این کارتون قلب میلیون‌ها کودک و همچنین بزرگسال را تسخیر کرده است.

من از لحاظ احساسی به این کارتون وابسته هستم، زیرا دوران کودکی با این کارتون بوده است. پخش این کارتون از سال ۱۹۴۰ شروع و تا سال ۱۹۵۸ ادامه داشت و پس از آن چندین نمونه دیگر از آن ساخته شد.

آیا می‌دانید حقایق خارق العاده‌ای در مورد این چیزی که بیش از یک کارتون است وجود دارد؟ همراه وینوک باشید تا آنها را بررسی کنیم.